zondag 15 februari 2009

Catch Up

'Het uur van de prutser', de show van Wim Helsen was best wel de moeite. Ik heb me kostelijk geamuseerd en me geen minuut verveeld. Ik weet wat me te doen staat de volgende keer ik naar de bakker ga. En bij de zelfmoord van zijn zus had hij ons toch maar allemaal mooi bij ons pietje. Je kon een speld horen vallen.
De televisie avond van de laatste 10 jaar heb ik dus gemist. Twee programma's op een avond die om en bij de 2 miljoen kijkers halen, dat hadden ze zelfs bij de VRT al enige tijd niet meer meegemaakt.

Maar Aime Van Hecke zal zeggen, alles wat ze nu uitzenden, is nog van het vorige directie comité. Het ligt op het schap, ze hoeven het maar te pakken.
De 'pornofilm' van Studio Brussel zal waarschijnlijk nog enige tijd op dat schap blijven liggen. Zielig van de VRT & vooral zielig van Carl Decaluwé & de CD&V. En ook wel een beetje zielig van Studio Brussel. Ze hadden het kind een andere naam kunnen geven en toch gewoon hun film maken of misschien hebben ze dat wel gedaan, want ik heb niet geluisterd op vrijdagnacht. Ik had toen wel iets beters te doen, dan te luisteren hoe een pornofilm wordt gemaakt.

woensdag 4 februari 2009

Wim Helsen

Verdoeme he. Ik heb kaarten voor de show van Wim Helsen morgen in de Roma.
Dat wil zeggen dat ik 'Van Vlees en Bloed' moet missen en dé finale van 'De Slimste Mens'.
Dat komt dus heel slecht uit! En het was net een droomfinale van 'De Slimste Mens'. De drie besten van het seizoen zitten er nog in. Ik zal het op You Tube moeten bekijken.

Het is te hopen dat de show van Wim het waard is, dan is morgen alles vergeten en vergeven.

zondag 1 februari 2009

Hitlist 5

Een nieuwe nummer 1; Paul Kalkbrenner. Het is dan ook een supernummer; heel sober, maar o zo beklijvend.
Röyksopp is dan toch in deze lijst opgedoken. Ik vond er initieel niet veel aan, maar de Marc en nog een paar luisterbeurten hebben me toch overtuigd. 'Happy up here' is een vrolijke single geworden, met een zeer repitetief biepje (ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven).

La Roux is nieuw, nog nooit van gehoord. Ze passen helemaal in het rijtje van electro eighties pop, met een female singer.
En Bloc Party heeft een derde single uit van hun CD Intimacy. Ik weet nog altijd niet goed wat ik van hun laatste CD moet denken, tot nog toe is er geen enkel nummer dat mij echt kon bekoren.
Ook deze weer, het is een goed nummer, daar niet van... Maar van Bloc Party verwacht ik meer.