Sticky and Sweet II: the concert

Was het goed vragen vrienden en collega's mij? Ja het was goed, vaak heel goed, met momenten subliem,...
Tegen alle verwachtingen in vond ik het geweldig. Lees er mijn vroegere blogs op na; ik stond niet echt te springen voor dit concert, haar laatste CD Hard Candy vind ik maar lala, maar kijk na gisterenavond ben ik weer so into Madonna.

We hadden nog een goeie plek kunnen bemachtigen in de Arena, zonder al te veel te moeten aanschuiven, op zo'n 50 meter van het podium. Dat podium zag er vrij sober uit, met aan beide kanten een grote M in glitters en een grote box in het midden, maar verder eigenlijk niets. Het had het eerste beste festival podium kunnen zijn; niets spectaculairs, heel kaal, heel leeg.
Maar eenmaal de lichten in de zaal uitgingen, veranderde dat podium in enkele tellen in.... in een show; de zwarte box keerde zich helemaal open en werd een grote video wall en van achter het laatste paneel draaide Madonna dan het podium op; gezeten op een zetel, gekleed in haar alom gekende body met haar benen wijd open. Daar gaan we dacht ik.

Het eerste gedeelte van de show vond ik het minste (toevallig het gedeelte waarin ze het minst gekleed was. Het geluid was ook niet zo goed (dat geldt eigenlijk voor de hele show); haar stem kwam der niet echt door, misschien een bewuste keuze, net zoals de beslissing om bepaalde vocals op tape te zetten.
Maar vanaf Borderline had ze mij helemaal mee. Vanaf toen vond ik het echt geweldig, zelfs Spanish Lesson viel nog best te pruimen.... Neen vanaf dan kon ze niets meer fout doen.
Het was deze keer ook geen 'wervelde show', wat de Confession tour zeker wel nog was. Deze keer geen discoballen, geen stellingen om in te klimmen, geen dansers die door de zaal en over het podium jumpen, geen kruis, geen paard, geen paal, hoewel ja tijdens Get into the Groove gaat ze even paaldansen.
Er was deze keer ook zonder 'grand finale'; geen ballon, geen papier snippers. Het was meer een echt concert dan een show en ik vond het super. Natuurlijk had ze nog dansers bij en zaten er soms mooie choreografieën in, synchroon dansen (I like) maar toch minder, ook Madge doet het wat rustiger (she's human after all).

De hoogtepunten: La Isla Bonita met de gypsy singers en Like a Prayer in een mash up met Don't you want me van Felix; Supergoed gedaan.
De show bestond uit 4 delen: Pimp, Old School, Gypsy & Techno/Rave. Toevallig heb ik gisteren op YouTube een paar goei filmkes gevonden die de vier delen mooi samenvatten, vandaar.... Je ziet niet echt veel details op de filmkes, maar voor wie er bij was is dit een mooie wrap up en geeft het perfect de sfeer weer:

Deel 1: Pimp
Zoals gezegd opende ze met Candy Shop; niet zo'n goed nummer. Van dat eerste gedeelte is me niet zoveel bijgebleven. Van 'Beat goes on' herinner me enkel de mooie smile van Pharell Williams op de video wall en oh ja dat ze met een old timer over het podium reed. Human Nature vond ik ook maar zwak, dat nummer moest het hebben van Britney Spears die neurotisch in een lift zat te dolen (on screen) en op het einde 'it's Britney bitch' zei. En dan het dieptepunt van de show: Vogue in een mash up met 4 minutes; ging compleet de mist in, dat was echt niet goed gedaan.


Deel 2: Old School
Begon met Into the Groove. Ze had een 'eighties' sportbroekje aan en alle dansers waren in kleurige kostums getooid, op de video wall zag je allemaal ventjes in verschillende kleuren. Het oogde allemaal heel mooi en een eerste feestje barstte los.
Daarna terug een nummer van de nieuwe CD; Heartbeat, met een groot hart op haar rug.
Borderline met Maddie op gitaar en een stuk sneller dan de originele versie, waarbij voor mij het concert echt begon.
She's not me was echt geweldig. Op de video wall zag je alle verschillende gedaantes van M voorbij flitsen en op het podium stonden vier danseressen gekleed als 'een oude versie van Madonna', eentje in een trouwkleed (like a virgin), eentje met een punt bh (blond ambition),.... die ze dan beetje bij beetje neerhaalde en ontdeed van hun typische looks. Op Stubru zeiden ze dat ze daarmee alle nieuwe talenten die haar na willen bootsen een hak wou zetten. Ik denk dat ze ook een beetje de draak met zichzelf wou steken.
Music sloot dit gedeelte af met veel dansers op het podium die er een echt feestje van maakten.


Deel 3: Gypsy
Na een video intermezzo van Eurythmics - Here comes the rain again, kwam de koker boven de catwalk naar beneden en werden hierop beelden van regen en water geprojecteerd. Madonna lag in die koker op een piano en bracht 'Devil wouldn't recognize you'. Heel mooi gedaan. Dit was een van de nummers die voor mij echt een meerwaarde aan de CD hebben gegeven.
Spanish Lesson en Miles away dat diende om ons een geweten te schoppen; op de video wall zag je allemaal beelden van de miserie van de wereld. Niet direct mijn ding, maar je weet dat dit ondertussen verplichte kost is bij Madonna, dus we stonden erbij en we genoten.
La Isla Bonita was super en een echt hoogtepunt voor mij. Ik wist dat ze dezelfde gypsy singers, die ze ook al bij Live Earth vorig jaar mee zeulde, ging opvoeren; lela, lela, lela
Dan mochten die gypsy singers nog even hun ding doen in een interlude en dan kwam 'You must love me'. Zij samen met vijf muzikanten op het begin van de catwalk, zittend op een barkruk; een heel rustige ballad van Evita en dan denk je tijd voor pintjes te halen en dat is het eigenlijk ook, maar dan komt de echte Madonna weer naar boven en dan zie je ineens ook waarom ze het allemaal nog doet; ze zit daar, zingt haar nummer en dan komt het stuk; 'you must love me' en dan knikt ze even naar het publiek en lacht ze. Zo lief, zo schattig, maar ze weet; we love her en zij geniet, ze geniet echt; heel mooi....


Deel 4: Rave/Techno
En dan kan het feestje echt beginnen. De overgangsvideo vond ik al heel sterk; zware techno beats met beelden van alle schurken van de wereld en vervolgens alle helden van de wereld, terwijl enkele 'phrases' van haar nummers door de speaker knallen; de boodschap: save the world and act now.
vanaf nu gaat het echt heel hard, haar stem komt er amper door en ze kan zich dan ook helemaal laten gaan. Doorheen de beats hoort toch niemand dat ze eigenlijk niet kan zingen (en dansen).
4 Minutes is nog vrij braaf; een video conference met Justin, maar eigenlijk een vrij sobere act.
Like a Prayer was een bom, geremixed met 'Don't you want me' van Felix en echt het was super. Hier had ik dan weer het gevoel van; like a prayer is al een paar keer gecoverd in een beat versie, wel ik zal zelf eens tonen hoe het moet en dat deed ze dan ook.
Het feestje ging verder met Ray of Light en Hung up in een stevige gitaarversie. Waarschijnlijk niet wat de meeste fans hadden verwacht, maar het rockte als een kettingzaag en ik vind een vettige kettingzaag soms goed klinken, gisteren toch.
Give it to me sloot de boel dan af en ook hier overtuigde ze me helemaal. Lekker vet en strak (just like herself). Voor het eerst dacht ik, dit nummer is toch wel goed.